چگونه با فرزندان خود به تفاهم برسیم و نیازها و دردهایشان را بشناسیم ؟
در روان شناسی غربی ، تأکیدی می شود که برای رسیدن به تفاهم ، اول باید مفهوم کلمه ی (( ایمپاتی))1 به معنی (( درد آشنائی )) توجه کنیم .
ننقل قول است از مادری که برای رفع حوصله سر رفتگی دختر کوچکش ، او را به فروشگاههای بزرگ شهر می برد ، ولی باز در کودک خود احساس نا آرامی می دید و از اینکه دخترش با دیدن این همه اشیاء و کالاهای رنگین و درخشان بی حوصله است ، عصبانی می شد .
تا اینکه یک روز به همراه دخترش ، هنگام گشت زنی در فروشگاه بند کفش دخترش باز شد و آنگاه که خم شده بود تا بند کفش وی را ببندد ، در آن حالت که اندازه و هم قد دخترش شده بود ، متوجه گردید که در آن حالت نشسته و با آن میزان قد ، تنها پایه میزها ، به جای آن همه اشیای رنگین فروشگاه را می بیند و دریافت که در این همه مدّت ، دخترش نیز در این قبیل مکان ها ، فقط پایه میزها را به جای اشیای روی آنها می دیده است و چون هیچ منظره یا چیز جالبی را مشاهده نمی کرد ، طبیعی است که حوصله اش بیشتر سر رفته باشد و تازه مادر دریافت که همه عصبانیت های او نسبت به فرزندش نیز بیهوده بود .
بعد از این احساس (( درد آشنائی )) بود که هر گاه او به فروشگاه می رفت بچه اش را به بغل می گرفت و کودک با مشاهده کالاها و عروسک های رنگارنگ شادی می کرد .
از گرفتاریهای پدر و مادر این است که کمتر می توانند با فرزندان خود ] ارتباط مناسب برقرار کنند و یا زبان مشترکی داشته باشند و این به آن سبب است که پدر و مادرها ، به هنگام گفتگو با فرزندان خود ، به پایه سن ، موقعیت ، تحصیل و تجربه های خود برخورد می کنند ، در صورتی که درک مناسب از کودکان آنگاه میسر می شود که پدر ومادر خود را در موقعیت فرزندان خویش احساس کنند . به گونه ای که به طور مثال دریابند داشتن یک دوچرخه برای نوجوان 12-14 ساله با احساس خطری که والدین از داشتن دوچرخه برای فرزندشان دارند ، بسیار متفاوت است . بنابراین در یک برخورد کاربردی ، باید برای درک نزدیک بد واقعی از هر کس ، بکوشیم تا در یک فاصله زمانی کوتاه مدّت ، خود را جای او احساس کنیم . یعنی به موقعیتهایی که آن فرزند ، همه جانبه با آن درگیر است ، پی ببریم .
ارزیابی ، همواره نباید بر پایه ی برداشت های شخصی و ذهنیت و شناخت والدین صورت گیرد ، بلکه به نیازها و دیدگاههای برآمده از فشارهای درونی فرزندان خویش هم لازم است توجه نماییم .
همیشه با نه گفتن و مخالفت کردن ، بچّه ها قانع نمی شوند و تمکین شان هم در چنین مواردی ، چه بسا پی آمدهای ناگوار و زیان باری داشته باشد . باید با آنان به گفت و شنود نشست و آرام و قانع شان ساخت .
منبع : کتاب 100 پرسش 100 پاسخ در روابط والدین و فرزندان نوشته اکرم (گیتی) حیدری
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
